Wie dit leest...

Verbijsterend. Met andere woorden valt dit niet te beschrijven. Na Hospital de Orbigo viel mijn mond open van verbazing. Voor aanvang van mijn tocht heb ik zes maanden lang gewerkt bij de helpdesk van Achmea Zorg onder KCS Utrecht. Bij dit bedrijf was er een groot verloop van collega´s waarvan ik van vele de naam helaas al ben vergeten, maar een belangrijke kameraad was Cock Strien. Deze oudgediende maakte zich direct bij onze eerste ontmoeting al bekend als pelgrim die in 2006 de Jacobsroute vanuit Nederland over de Via Lemivocensis had gelopen en heeft mij zodoende met veel enthousiasme zijn ervaringen gedeeld. Ik kreeg veel tips van hem en als ik na zoveel boze klanten wegteerde in de kantine wist hij me altijd weer op te peppen. Voor zijn vertrek vertelde hij dat zijn vrouw meedeed aan een experiment van de Universiteit Utrecht waarbij bloed geprikt wordt bij dertig mensen om de twee dagen om zo het fysieke verloop van de Camino in kaart te brengen. In Léon had ik de eerste van de groep al ontmoet, de Groninger Harry. Vanochtend vertrok ik vroeg vanuit San Martin langs de N-120 voor het laatste monotone stuk. In Hospital de Orbigo arriveerde ik over de langste brug van de Camino. Hier streed eens de ridder Suero de Quiñones om onder het juk van een jonkvrouwe uit te komen. Hij had van haar een ketting die hij later aan de kathedraal van Santiago schonk. Vlak na deze brug werd ik in het Nederlands gegroet. Even later liep ik met deze vrouw over een mooie weg naar Astorga. We raakten aan de praat en ze vertelde me dat ze uit Cabauw bij Lopik vandaan kwam en ze de reis naar Santiago in 2006 gemaakt had vanuit Friesland. Even later vertelde ik haar over hoe ik over de groep te weten was gekomen en dat de vrouw van Cock zich in het gezelschap moest bevinden. Dit bleek de vrouw te zijn waar ik naar op zoek was. Haar naam is Ali, een bijzonder aardige juffrouw van een basisschool en we besloten de rest van de dag samen te lopen. Af en toe genietend van het landschap dat weer ongerepter begon te worden. In Astorga zitten we in de privé albergue San Javier. Het is een fijne plek met een binnenplaats, een royale zitruimte en comfortabele dormitorio. ´s Middags ging ik de stad in om de prachtige kathedraal en het bisschoppelijk paleis van Gaudi te bekijken. Beide waren gesloten op maandag. Een grote schok voor mij als kunstminnaar en het duurde maar liefst vijf minuten mij daar overheen te zetten :-) Vanavond ga ik mijn vlucht naar Nederland regelen in samenwerking met mijn vader. Waarschijnlijk ga ik met Ryan Air over Madrid vliegen op 16 juli, daar in een backpack hostel overnachten, de Guernica bekijken en de volgende dag op 17 juli naar Eindhoven. Als ik deze vlucht geboekt heb zal deze blog de eerste plaats zijn waar de tijden vermeld zullen staan. Vanavond lekker een pelgrimsmenu verschalken en morgen richting het Cruz de Ferro.