17 km totale leegte. Met veel tamtam werd het aangekondigd in de ANWB gids. En ondanks dat ik de hitte voor was kon ik voorstellen waarom vele mensen hier angstig van worden. De dorre graanvelden, die af en toe doorbroken werden door bosjes thijm, lavendel en een enkele klaproos was een lange strook land. Het was het begin van de Camino Real. In mijn tijd als trompettist bij harmonievereniging De Pionier in Gouda was El Camino Real een huzarenstuk in het repertoir bij jaaruitvoeringen. Dit stuk van Alfred Reed, kan ik nog immer meeneurien en ik herinner me de bevlogen directie van Peter Kleine Schaars. In elk geval begon het gescharrel vanochtend extreem vroeg omstreeks 5 uur in de ochtend. Vele ouwe vossen stonden al in het toiletgebouw hun 
kunstgebitten te spoelen.e rush voor de bedden, want daar draait men niet altijd meer omheen, was begonnen. Gisteren toen ik met Marion arriveerde kwam er een Spaans mannetje hijgend tegen 12 uur aangerend, streng dirigerend naar de rugzakken:"primera?" en toen de deur opende rende hij naar binnen. Ditzelfde mannetje zat op de treden voor de deur wachtend tot de non deze om 6 uur 's ochtends opende. Daarnaast moet ik ook melding maken van een eigenaardige Duitser met de naam Gustav. Ik hoorde eerst iets over hem van Martin dat hij na Burgos schreeuwde tegen het onweer en wanneer iemand snurkte hij de dader strafte, zijn boedel pakte om 2.30 AM en buiten verder sliep. Daarnaast heeft hij gebleekt haar dat hij naar het schijnt gekregen heeft nadat hij bij de kapper om "blanco" had gevraagd. Ik zag hem gistermiddag, een uitbundig type, hij was reeds in beschonken toestand. Samen met Marion vertrokken we tegen 6.00 uur in het donker langs het klooster La Rozio naar een asfaltweggetje dat later zou uitmonden in een eindeloos stoffig met kiezels bezaaid pad. Veel bomen zijn er niet, maar er waren velen aangeplant, waarschijnlijk om de flauwvallers in het Heilig Jaar te beperken. Halverwege was een bar aangelegd "Oasis" waar ik vermoedelijk alleen zou komen als ze Wonderwall voor me zouden spelen. Het was een soort frietkot met enkele tafeltjes en parasols. In Cuerza stond in grote letters het woord Bar te lezen, waar niet omheen te draaien was en ik Marion op koffie trakteerde. Vanuit hier moesten we grote delen langs de weg afleggen tussen nog grotere vlakten met graan. Ondertussen spraken we over volwassen worden en over welke verschillen je bij jezelf kunt vinden na vijf jaar tijd. In Ledigos maakte ik voor het eerst kennis met het materiaal adobe, een soort leem dat ze in veel gebouwen proppen. De ongebruikelijke structuur zou je ook moeten kunnen photoshoppen :-p Hierna was het nog 2,5 km langs de snelweg banjeren en kwamen we in de tempeliersplaats Terradillos de Templarios, een statige naam voor een spookstadje. Want behalve twee aubergues was er niemand. Gelijk hadden ze, want anders zaten ze als spiegeleieren te bakken in de zon. Het kwik moet omstreeks de 30 graden geweest zijn met zeer matige wind. De aubergue is fijn en eindelijk weer gewone bedden en geen stapelbedden. Daarnaast niet in een kamer met dikke mannen op middelbare leeftijd en een snurkprobleem. Maar twee coole Duitsers, een Franse gast uit Lyon, Marion en een andere Franse dame. Oja, en ik heb weer een blaar na ruim 9 weken: op mijn hand van de wandelstokken. Ik ga vanavond in elk geval weer voor een pelgrimsmenu, ik ben bereid te zondigen. Morgen langs de mooie stad Sahagun richting weer een stapje dichterbij Leon en Santiago de Compostela.
kunstgebitten te spoelen.e rush voor de bedden, want daar draait men niet altijd meer omheen, was begonnen. Gisteren toen ik met Marion arriveerde kwam er een Spaans mannetje hijgend tegen 12 uur aangerend, streng dirigerend naar de rugzakken:"primera?" en toen de deur opende rende hij naar binnen. Ditzelfde mannetje zat op de treden voor de deur wachtend tot de non deze om 6 uur 's ochtends opende. Daarnaast moet ik ook melding maken van een eigenaardige Duitser met de naam Gustav. Ik hoorde eerst iets over hem van Martin dat hij na Burgos schreeuwde tegen het onweer en wanneer iemand snurkte hij de dader strafte, zijn boedel pakte om 2.30 AM en buiten verder sliep. Daarnaast heeft hij gebleekt haar dat hij naar het schijnt gekregen heeft nadat hij bij de kapper om "blanco" had gevraagd. Ik zag hem gistermiddag, een uitbundig type, hij was reeds in beschonken toestand. Samen met Marion vertrokken we tegen 6.00 uur in het donker langs het klooster La Rozio naar een asfaltweggetje dat later zou uitmonden in een eindeloos stoffig met kiezels bezaaid pad. Veel bomen zijn er niet, maar er waren velen aangeplant, waarschijnlijk om de flauwvallers in het Heilig Jaar te beperken. Halverwege was een bar aangelegd "Oasis" waar ik vermoedelijk alleen zou komen als ze Wonderwall voor me zouden spelen. Het was een soort frietkot met enkele tafeltjes en parasols. In Cuerza stond in grote letters het woord Bar te lezen, waar niet omheen te draaien was en ik Marion op koffie trakteerde. Vanuit hier moesten we grote delen langs de weg afleggen tussen nog grotere vlakten met graan. Ondertussen spraken we over volwassen worden en over welke verschillen je bij jezelf kunt vinden na vijf jaar tijd. In Ledigos maakte ik voor het eerst kennis met het materiaal adobe, een soort leem dat ze in veel gebouwen proppen. De ongebruikelijke structuur zou je ook moeten kunnen photoshoppen :-p Hierna was het nog 2,5 km langs de snelweg banjeren en kwamen we in de tempeliersplaats Terradillos de Templarios, een statige naam voor een spookstadje. Want behalve twee aubergues was er niemand. Gelijk hadden ze, want anders zaten ze als spiegeleieren te bakken in de zon. Het kwik moet omstreeks de 30 graden geweest zijn met zeer matige wind. De aubergue is fijn en eindelijk weer gewone bedden en geen stapelbedden. Daarnaast niet in een kamer met dikke mannen op middelbare leeftijd en een snurkprobleem. Maar twee coole Duitsers, een Franse gast uit Lyon, Marion en een andere Franse dame. Oja, en ik heb weer een blaar na ruim 9 weken: op mijn hand van de wandelstokken. Ik ga vanavond in elk geval weer voor een pelgrimsmenu, ik ben bereid te zondigen. Morgen langs de mooie stad Sahagun richting weer een stapje dichterbij Leon en Santiago de Compostela.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten