Gesmolten

Elke etappe begint voortaan met de zon in de rug met als je alleen loopt de eigen schaduw als metgezel.Helaas brengt deze niet de gewenste verkoeling. Toch vandaag weer een prachtige wandeling met authentieke dorpen als Los Arcos en Torres del Rio.Een hittegolf uit Andalusië drijft noordwaarts.De eerste twee uur van de tocht was weids en vrij. Na enkele pelgrims ingehaald te hebben was daar een maagdelijk pad door de hagen tarwe slingerend.De voetstappen hadden het ritme van een maracas bij het knarsen van het grind.Door het dal tussen de bergketens van Navarra liep ik snel naar Los Arcos, waar bij het eerste huis een rustpunt voor pelgrims was ingericht met fris- en snoepautomaten.Er was zelfs een Jakobsschelp uit deze dispenser verkrijgbaar.De majestueuze kerk uit de 16e eeuw was potdicht en er zijn enkele krachttermen gevallen.Dit was van korte duur en even later trof ik mijn Poolse kameraad Robert uit Krakau waarmee ik sprak over schwalbes.Ondertussen was het volgende dorp alweer zichtbaar vanuit de verte.Het waren twee dorpen aan elkaar na de eerste kwamen we uit bij Torres del Rio.De markering was raadselachtig en een gekke Japanner liep lachend verkeerd met Robert.Ik vond de markering bij de brug terug.In het dorpje brood gegeten en een bezoek gebracht aan het kerkje San Sepulcro in het centrum.Dit architectonish wonder uit 1160 was neergezet door de ridders van het Heilig Graf.Het is octagonaal met een Moorse koepel, figuratieve kapitelen en Latijnse inscripties,wunderbar.Een vrouwtje achter een tafel gaf me een stempel.Daarna maakte ik een stomme fout door achteloos door te lopen.Dit dorp is Viana.Na enkele klimmetjes moest een lang stuk over asfalt worden afgelegd waar de stad lang zichtbaar was, als fata morgana.In Viana zocht ik naar het eerste beste bordje refugio.Dit was de refugio van de parochiekerk.Na een trap naar boven kreeg ik een warm onthaal van de hospitaliero en ik sliep met een matras op de grond samen met twee meisjes uit Litouwen en Stefan op één kamer.