No! Garo

Het klinkt als een Japanse metropool, maar is in feite een florerend Zuid-Frans dorpje.Nogaro was na 20 km de halte vanmiddag en ik had geen minuut langer willen lopen.Want al bij vertrek vanochtend was mijn getinte montuur geen partij tegen de zon. Bij elke passage langs een schaduw hapte ik wanhopig naar adem.Gelukkig bleef mijn gestel stabiel en kon ik in 4,5 uur de etappe voltooien.De Pyreneëen verhieven zich andermaal boven de heuveltoppen met nog veel sneeuw, een souvenir van de strenge winter.Hemelsbreed is het gebergte op minder dan 100 km afstand, maar door een zuid-westelijke koers ga ik minder snel zuidwaarts.Het wordt volgende week zaterdag voordat ik daar arriveer.Vaak ging het pad door wijngaarden en dorre akkers.Je proeft de mediterane sfeer.Ik hield pauze in Manciet en maakte daar direct kennis met het spektakel van de regio:stierenvechten.In Frankrijk is het welzijn van de dieren beter beschermd dan in Spanje en zijn het volgens mij vooral schijngevechten.De arena was in elk geval een voorproefje, in Nogaro is deze gevestigd naast de Carrefour supermarkt.Marc de Zwitser passeerde regelmatig tijdens pauzes.Om 12.40 was ik op de plaats van bestemming, maar ik zag Jacqueline voor de voordeur.De accueil zou pas om 14.30 uur openen.Naast de gite was een klein vliegveld waar kleine behendige vliegtuigjes het luchtruim bestegen.