Brandpunt

Ik heb vandaag gelopen voor mijn leven om de alles vernietigende hittegolf voor te blijven.Dat viel niet mee op een randonnée van 33km.Vanochtend een surrealistisch ontbijt waar Jacqueline,fiftysomething en indianenvlechten, twee bananen uit een holster wipte om als revolverheld van leer te trekken. Daarop trok ik mijn baguette de campagne en was alles weer cool.In elk geval na het geklaag van een Duitse over onweer om 7 uur de Chemin weer opgelopen.Ik zocht koortsachtig naar een welkomstbord van Condom,maar keer op keer keerde de weg, opzettelijk dunkt me.Ik was weer snel tussen de weilanden en het landschap werd aangevuld met wijngaarden waar de druiven voor armagnac gebruikt worden.Ik spoedde mij voorwaarts zonder overige tekenen van leven.Na 3 uur bleek ik al bijna 16km te hebben gelopen en rustte ik in Montreal-du-Gers op een mooi plein voor een fontein.Een schoolklas vergezelde me.Na wat strubbelingen bij de stadsmuur vond ik de GR65 terug, met een garnizoen muggen langs de modderige paadjes.Ik werd overmand door vreugde toen ik de Pyrenëeen voor het eerst in zicht kreeg.Bij Lamothe had het paar Smit mij weer bijgehaald en installeerden ons bij de Gite d'etape.De hospitaliero was een Duitser met een hekel aan Fransen, omdat hij een dame bestimmt in het Engels antwoordde en geen Fransen bij zijn picknicktafel toelaat.Ik liet mijn Baskische cervelaat goed smaken.Daarna langs een voormalige spoorlijn door het groen, over overwoekerde ijzeren bruggen, waar ik bijna onthoofd werd door de heiskraan van een houttrailer.Uiteindelijk kon ik de Smitjes niet meer volgen en kwam, na een bezoek aan het office de tourisme in de gite communal.Daar ontmoette ik Miriam en Bert uit Utrecht op hun weg naar Pamplona, 's avonds hebben we Spaanse tortilla gemaakt met een rosé erbij.Een wonderschone avond met een fijn telefoontje naar Nijmegen,naar een jarige opa.