Dolmen

Dolmen is enkelvoud en het equivalent van een Nederlands hunebed, echter zijn het geen zwerfkeien die tijdens de ijstijd te vondeling zijn gelegd, maar robuuste blanke kalkstenen uit de Quercy.Vanmiddag heb ik met mijn Duitse kameraad Thomas aldaar een stevige broodmaaltijd opgepeuzeld.Mijn excuses voor de adhoc berichtjes van de laatste paar dagen, dit alles hangt samen met de ingetreden vermoeidheid.In Cahors zal ik ze verder inkleuren en als de USB-kabel meewerkt illustreren met fotomateriaal. In de gite was er vanochtend al vroeg rumoer toen het Braziliaanse echtpaar al om 5.30 uur in de tassen rommelden. Ferry Mingelen was ook gevlogen, waarschijnlijk ter plaatse de zwartogige schapen hun politieke voorkeur uit te laten spreken.De Fransen waren er eveneens als de kippentbij. Kortom, 7.15 uur weggaan is laat.En terecht, want na 14.00 uur is doorlopen met 28 graden vrijwel gelijk aan zelfmoord. Na twee diarreetabletten, veel water en een goed ontbijt de ziekte overwonnen.Na Cajarc de hoogte ingegaan met massieve kalkwanden aan de Lot. Beneden de zoete geur van aardbeien die in het dal verbouwd worden.Later bood een man uit Stuttgart mij enkele aan bij een bron. De paden gingen al snel over de hoogvlakte door het bos met losse stenen, muurtjes met mos en schrikdraad.Het eerste dorp kwam pas na dik 4 uur lopen, daarvoor enkele boerengehuchten.Na 3 uur lopen kwam ik Thomas weer tegen die net als ik slijtage begon te vertonen.Aanvankelijk wilden we in Limogne ons kamp opslaan, maar daar waren alle gites complet. Toen alsnog de 25 km volgemaakt naar Varaire, een slopende 8 km maar gezellig.Thomas, van nabij München vertelde over zijn vroegere leven als architect.Ook over het huis Ranapunde en een man en vrouw die hij via een kookboek had opgespoord.Ook had hij in een klooster een opdracht van een zuster gekregen een oud huis op te knappen.In Varaire een oase van rust en een lieve gastvrouw. Momenteel heb ik een leren fauteuil en geniet van de kalmte.Morgen naar Cahors.