Pinkpop

Met afgunst liep ik vandaag de Via Podiensis in de wetenschap dat in Landgraaf zowel The Boss als Depeche Mode aantreden tussen de roze vissershoedjes.Ik heb daarentegen tot tweemaal toe een twaalftal Duitsers van een georganiseerde pelgrimage moeten inhalen, althans om het uitzicht te hervinden.Daarnaast voerde de weg weliswaar door groen,maar rommelig groen, wat mij weer sneller deed wandelen.De Pyreneëen waren verstopt achter dikke stapelwolken maar voor mij verdwijnen ze niet.Ik sliep in Nogaro in mijn eentje in het dortoir met 15 lege bedden naast me.Omdat vandaag 25 km overbrugd diende te worden dacht ik met 7 uur vertrek vroeg te zijn, maar de halve gite was mij helaas voor.Dat deerde mij niet en ik kreeg van een vriendelijke geschoren Canadese een flesje melk aangeboden.Het was vandaag wederom een goed beloopbaar parcours met weinig indrukwekkende hoogteverschillen maar ik merk dat ik harder moet werken om de snelheid constant te houden, vooral over asfalt. Ik voelde me wat zwaarmoedig, ploeterend op de weg, eenzaam groepjes wandelaars passerend.Het liefst ben ik morgen al in St Jean au Pied de Port, maar niets gaat vanzelf. Omdat het Pinksteren is is er morgen weinig open en ben ik blij dat ik een goed brood van 400 gram gekocht heb.Om 12.45 uur kwam ik aan in Aire-sur-Adours.Een mooi stadje aan een rivier.Daar slaap ik in Hotel de la Paix, in een dortoir met computer in de lobby.Ik las info over de toelatingsbeschikkingen voor mijn master en de duikavonturen van Martin en Dirk.In de kathedraal Saint Jean was er accueil pelerins waar een lieve dame limonade en verse koekjes uitdeelde.Daar kreeg ik ook een stempel en sprak met een Oostenrijkse en Zwitser die veel in Nederland had gefietst.Daarna gezellig met Hannie en Peter op een terrasje op zijn Hollands met een Telegraaf gezeten sprekend over voordelen van Birkenstocks.Morgen verlaat ik Gascogne naar de Béarn.

No! Garo

Het klinkt als een Japanse metropool, maar is in feite een florerend Zuid-Frans dorpje.Nogaro was na 20 km de halte vanmiddag en ik had geen minuut langer willen lopen.Want al bij vertrek vanochtend was mijn getinte montuur geen partij tegen de zon. Bij elke passage langs een schaduw hapte ik wanhopig naar adem.Gelukkig bleef mijn gestel stabiel en kon ik in 4,5 uur de etappe voltooien.De Pyreneëen verhieven zich andermaal boven de heuveltoppen met nog veel sneeuw, een souvenir van de strenge winter.Hemelsbreed is het gebergte op minder dan 100 km afstand, maar door een zuid-westelijke koers ga ik minder snel zuidwaarts.Het wordt volgende week zaterdag voordat ik daar arriveer.Vaak ging het pad door wijngaarden en dorre akkers.Je proeft de mediterane sfeer.Ik hield pauze in Manciet en maakte daar direct kennis met het spektakel van de regio:stierenvechten.In Frankrijk is het welzijn van de dieren beter beschermd dan in Spanje en zijn het volgens mij vooral schijngevechten.De arena was in elk geval een voorproefje, in Nogaro is deze gevestigd naast de Carrefour supermarkt.Marc de Zwitser passeerde regelmatig tijdens pauzes.Om 12.40 was ik op de plaats van bestemming, maar ik zag Jacqueline voor de voordeur.De accueil zou pas om 14.30 uur openen.Naast de gite was een klein vliegveld waar kleine behendige vliegtuigjes het luchtruim bestegen.

Brandpunt

Ik heb vandaag gelopen voor mijn leven om de alles vernietigende hittegolf voor te blijven.Dat viel niet mee op een randonnée van 33km.Vanochtend een surrealistisch ontbijt waar Jacqueline,fiftysomething en indianenvlechten, twee bananen uit een holster wipte om als revolverheld van leer te trekken. Daarop trok ik mijn baguette de campagne en was alles weer cool.In elk geval na het geklaag van een Duitse over onweer om 7 uur de Chemin weer opgelopen.Ik zocht koortsachtig naar een welkomstbord van Condom,maar keer op keer keerde de weg, opzettelijk dunkt me.Ik was weer snel tussen de weilanden en het landschap werd aangevuld met wijngaarden waar de druiven voor armagnac gebruikt worden.Ik spoedde mij voorwaarts zonder overige tekenen van leven.Na 3 uur bleek ik al bijna 16km te hebben gelopen en rustte ik in Montreal-du-Gers op een mooi plein voor een fontein.Een schoolklas vergezelde me.Na wat strubbelingen bij de stadsmuur vond ik de GR65 terug, met een garnizoen muggen langs de modderige paadjes.Ik werd overmand door vreugde toen ik de Pyrenëeen voor het eerst in zicht kreeg.Bij Lamothe had het paar Smit mij weer bijgehaald en installeerden ons bij de Gite d'etape.De hospitaliero was een Duitser met een hekel aan Fransen, omdat hij een dame bestimmt in het Engels antwoordde en geen Fransen bij zijn picknicktafel toelaat.Ik liet mijn Baskische cervelaat goed smaken.Daarna langs een voormalige spoorlijn door het groen, over overwoekerde ijzeren bruggen, waar ik bijna onthoofd werd door de heiskraan van een houttrailer.Uiteindelijk kon ik de Smitjes niet meer volgen en kwam, na een bezoek aan het office de tourisme in de gite communal.Daar ontmoette ik Miriam en Bert uit Utrecht op hun weg naar Pamplona, 's avonds hebben we Spaanse tortilla gemaakt met een rosé erbij.Een wonderschone avond met een fijn telefoontje naar Nijmegen,naar een jarige opa.

Preservatif

Durex doet goede zaken met de gratis reclame van de bisschopsstad Condom. In elk geval helaas nog geen gemeentelijke borden tegengekomen.Het is een allezins kuise stad met een laat-gotische 15e eeuwse kathedraal.Daar valt het theatrum sacrum geflankeerd door enkele subtiele heiligenbeelden op, overwelfd door een massief kruisribgewelf met gouden sluitstenen.Verder zaten er wat mensen van de locale Jakobsvereniging,maar ik had al een stempel.Hoe ik veilig aangekomen ben?Het begon allemaal om 6.00 uur in Lectoure na vroeg ontwaken in de gite.De avond ervoor heb ik met een vrouw,drie jongeren en een vrouw gegeten aan de Rue National met deze keer gegrilde canard.Geserveerd met een salade verte en bases des melons.Met een liter côte de Gascogne voor drie was het goed vertoeven en wederom was de drijfveer van pelgrimeren onderwerp van gesprek.Na het ontbijt snel de benen genomen via een shortcut die slecht te vinden was, want voor de spoorbrug was ik eerst 500m te ver doorgelopen en daarna terug om met de D7 de weg terug te vinden.Het bleek een hele tour om vandaag de markeringen te vinden, die soms totaal versleten waren.Anderzijds loop ik nu zo snel dat het makkelijk te behapstukken is.In het eerste dorp kwamen al snel Hannie en Peter opdagen die met mij en de Poolse druk zochten naar de omleiding van de Gr65 te vinden.Vandaag heb ik langer met ze samengelopen en dat heb ik bijzonder prettig ervaren,te meer dat zij min of meer hetzelfde gelopen hebben en zij dus een vergelijkbare achtergrond hebben.Beiden bekleedden gezaghebbende functies in de zorg.Na een pauze in de schaduw zoefden we langs een stuwmeer tegen kwart voor twee naar Condom,waar ik slaap in de Gite communal.De dame van de accueil was vriendelijk maar had ook de makeup van een toiletjuffrouw.J'arrive!Riep ik na een telefoongesprek.

Lectourse lectuur

De kar dendert voort en ik ben nog immer onder het juk van Compostella.Nadat ik gisteren het Centraal Massief achter me heb gelaten is het één lappendeken van korenvelden en akkers met het gegak van ganzen uit de schuren.Goed beloopbaar terrein wat de Nederlandse voet ten goede komt.Ik heb op mijn linkervoet een kussen onder mijn tenen waar de zenuwen wat gevoelloos zijn.Deze wrijf ik elke dag opnieuw in met wGehwohl podologische crème om deze soepel te houden, veel dank daarvoor ben ik verschuldigd aan tante Jacqueline.De grootste boosdoener blijft vermoeidheid die met de week venijniger toeslaat.Ik was vandaag al om 14 uur in de gite, maar na een douche was ik zeker 2 uur aan het bed gekluisterd.In Flamarens een indrukwekkend 13e eeuws kasteel met kantelen en torens met daarnaast een gothische kerk dat deels is ingestort en nu met hulp van de bevolking gerestaureerd wordt. De tocht ging langs Miradoux dat in de zomer bedekt is met zonnebloemen, waar ik Hannie en Peter weer trof in de Casino.Vandaag om vermagering te stuiten een hele baguette met kaas en drie stuks fruit gegeten.Toch wat meer driegangendiners naar binnen werken.Miradoux had een graanopslag met kerkelijke allure.Daarna met de TGV naar Lectoure.Aldaar trof ik de Poolse pelgrim die zocht naar een gite.Die had ik al gereserveerd:L'etoile d'Occidant.Met een nog jonge hospitalière en kat in zeer huiselijke sfeer met wierook en kussens met 'peace'.Ook hing er een kaart van Europa waar de herkomst van de pelgrims met punaises gemarkeerd was.Een huisregel:pas de ronfler.Niet snurken.

Caroussel

In Auvillar kwam ik vandaag een merkwaardig bouwsel tegen.Het was een graanhal uit de 19e eeuw, cirkelvormig met een centrale cilinder.Het dak werd gestut door balken en ik associeerde het al snel met een draaimolen.Het had ook een geniale setting met Romeins aandoende arcaden op een plein tegenover de Mairie.Ik heb er vandaag brood met roomkaas gegeten met slechts drie voorbijgangers.Het was een bewust moment in een razendsnelle etappe,wat Nederlands aandeed en ook met Nederlanders bevolkt was.In Moissac vertrok ik tegen 7 uur van de zusters.Na een laatste blik op de kerk kwam ik bij een jaagpad naast het Gayonne kanaal wat de halve etappe zou bepalen.Na 1,5 uur al 8km gelopen en er stond een mannetje met een tafel snoepgoed, koffie en thee langs de weg bij samenkomst van de GR65 en de variant langs het kanaal.Hij heette Henri en omdat hij zelf de weg niet kan lopen helpt hij de pelgrims en neemt daarbij een foto voor zijn plakboek.Bijzonder welkom.Aan het einde van het kanaal,dat verder naar een kerncentrale gaat zag ik een boot uit Abcoude maar zonder eigenaren.Hollanders trof ik in Espalais,het echtpaar Smit, die vanuit Nederland naar Santiago lopen.In 2007 moesten ze door een botbreuk afbreken bij Levigny,en zijn nu weer met volle moed onderweg.Ondertussen zoefde ik over het asfalt, het slechte weer tegemoet en sinds dagen de poncho aangetrokken.Het deerde niet, ik denderde voort.Langs boerderijen maakte ik om 13.45 uur een entree in Saint Antoine.Een schattige plaats met één winkel/restaurant en een gite, die later bestormd werd door een Duitse én Franse ploeg.Mijn mattie Louis uit Zwitserland bleef ook even,maar werd met de auto naar een chambre d'hotes gebracht.Omdat ik vroeg was snel gedouchet en eend met bonen uit blik gegeten.Ik hoop dat mijn slapende tenen snel weer ontwaken

Tympaan

Je hart beeft na een bezoek aan de kloosterkerk van Moissac, het witte kalksteen vaardig gebeiteld in Evangelische, Oud- en Nieuw-Testamentische beeltenissen.Het zijn laat-Romaanse voorstellingen met het tympaan aan de façade met zijn 5.70m brede iconografie van een Majestas Domini, Christus als Rijdende Rechter bij het Laatste oordeel.Enfin, om 8.30 uur uit Saint Martin vertrokken na een nacht met krioelende mieren in de tent.Ik sliep wel op een enorm grasveld voor mij alleen met een rijzige kersenboom getooid met rijpe vruchten en een fontein.Ook een herdershond die voor ons waakte.Samen met Jacques die een niet volgroeide linkerhand heeft maar toch stevig de wandelstokken hanteert gelopen.Hij heeft een boek van Miam Miam Dodo waar in abstracte vormen de Franse Jacobsroute staat.Het was na 30km gister vandaag een peulenschil met ongeveer 12km dus waren we al om 11 uur in Moissac.Ik zocht naar de zusters van Mère Marie, maar elke behulpzame voorbijganger zond mij naar Verweggistan.Thomas kwam ongeveer een uur later aan en met de VauVauVau kwamen we een heel eind.Om 13.45 uur hadden we ons onderkomen en werden hartelijk verwelkomd door Alain.'s Middags van de haast Byzantijnse schilderingen genoten in de St. Pierre kathedraal en daarna de talloze kapitelen in de kruisgang van het klooster.

Montcuquelequ

Je kunt niet elke dag haantje de voorste zijn en vandaag werden we meermaals geconfronteerd met uitpuilende etablissementen.Het beoogde eindpunt Lascabanes was reeds een dag van tevoren geboekt.Vandaar dat vandaag een mijlenverre afstand overbrugd moest worden. Ik startte vandaag met Thomas in Cahors waar we onmiddellijk de iconische brug over de Lot, de Pont Valentré betraden.Volgens de legende had de bouwheer om de bouw van de brug te bespoedigen in 1308 een pact met de duivel gesloten: hij beloofde zijn ziel,mits alle opdrachten van de bouwheer uitgevoerd werden.Om zijn ziel te redden vroeg hij water met een zeef op te vissen.Dit lukte niet en als wraak nam de duivel een hoeksteen mee van de toren.Het was een mooi begin.Daarna een lange klim naar boven naar het plateau daar over kleine weggetjes en goed begaanbare paden naar Les Mathieux gelopen.Daar was een levendig centrum annex gite ingericht voor pelgrims.Aan de wand diverse foto's van de kunstschatten op de route. Wederom veel kalksteen en ik heb vandaag vele stukken solo gelopen. Onderwijl kwamen we Jacques tegen die wel samen met ons in Montcuq wilde overnachten. Nog voordat we de haven hadden bereikt na ongeveer 30 km vertelde Jacques dat er helaas geen bed meer vrij was. In de plaats samen met Jean op een terras een koude Leffe soldaat gemaakt. Daarna was er alsnog de hoop dat er een optie tot kamperen bij de gite was. Ik kwam daar aan en kwam in het gedrang van een groep van twaalf Duitsers. De gastheer stond in de keuken.

Midi

Ongeveer halverwege heb ik vandaag een dag lang een adempauze ingelast.Dat mag ook wel twee weken na Le Puy meer dan 300km te voet te hebben afgelegd.In Cahors sliep ik vannacht erbarmelijk en er moesten oordopjes aan te pas komen.Een rustdag is niet helemaal een rustdag.Om 9 uur met Thomas naar een selfservice wasserette gegaan met electronische gebruiksaanwijzing.Ze hadden het waspoeder van de Wijze van de Top.Daarna met wat tips een internetcafé naast de kathedraal opgezocht en heb daar eindelijk foto's kunnen uploaden en gelezen over Cannes dat ik de schandaalfilm Antichrist van Lars von Trier bij thuiskomst moet checken en dat Jan en Yolanthe uit elkaar zijn. Suus, ik mail je zsm terug. Voor de avonturen van Martin en Dirk neem ik de tijd in St Jean Pied de Port.De kathedraal van Cahors was een allegaartje met twee opvallende koepels,die met mozaïek verfraaid waren.Verder wat rommelige kapellen,waaronder gewijd aan St Jozef en enkele wandbedekkende glas-in-lood ramen.In de avond was Thomas gedetermineerd uitgebreid voor ons te koken en we kochten enkele groenten op de markt.Ruud kocht een nieuwe rugtas.Verder heb ik weer de Noorse dames Nenne en Turid ontmoet, waarvan laatstgenoemde tussen 1968 en 1972 in Nederland gewerkt heeft.In de jeugdherberg konden we tot onze verbazing niet koken,maar na veel getouwtrek wilde de kok de groenten voor ons bereiden:broccoli,venkel,wortelen,tomaat en wat pizza van de chef.Met hakkelige vocabulaire sloegen we ons er doorheen met hulde aan Thomas.Het diner in de tuin was een waar genot voor de zintuigen.Nu al gapend en hikkend naar bed.

Verrückt

Zo betitelde ik de lange mars naar Cahors vandaag.En Thomas antwoordde:"vielleicht, aber auch freier Menschen."En wat een vrijheid, met een immense Romeinse weg waar men nog immensere linealen voor gehad moet hebben. Toch ging het voorspoedig met twee lange pauzes hebben we ons letterlijk kranig verweerd.In de ochtend waren we de haan voor en belachelijk vroeg op weg tegen half 7.Iedereen lag te ronken,terwijl wij een Obstsalat soldaat maakten.Eerst nog over een GR de Pays gelopen, maar ging al snel over op het vertrapte plaveisel en een links 2,3,4.Zo vloog de bewoonde wereld aan ons voorbij. In Mas de Verre na 14km pauze gehad.Dat was met een zelfgeschreven bordje aangeduid. Bij een huisje stonden twee tafels met twee tuinstoelen,waar gelijk de haringen in tomatensaus opengingen.Even later kwam een kreupel mannetje aanrijden, die ons een bak toonde met alle ansichtkaarten die hij van pelgrims had gekregen.Om 15.30 uur hadden we eindelijk het kalksteenplateau overwonnen en was het dalen naar Cahors.Direct na oversteek van de Lot was een klein gebouwtje dat dienst deed als accueil met stempelpost en koude limonade.Meteen gebood een man mee te komen en bracht ons met de auto naar de jeugdherberg.Omschrijving is simpel,maar volledig.Ik was ook benieuwd,want er gonsde her en der dat een NL pelgrim Ruud hier was.Die heb ik vanavond op het terras op het plein ontmoet, een jonge gast van 26 uit Amstelveen.Hij had overal en nergens gewerkt en loopt nu ook de Camino vanuit Le Puy.Ook is hij muzikant en kent de P60 goed.

Dolmen

Dolmen is enkelvoud en het equivalent van een Nederlands hunebed, echter zijn het geen zwerfkeien die tijdens de ijstijd te vondeling zijn gelegd, maar robuuste blanke kalkstenen uit de Quercy.Vanmiddag heb ik met mijn Duitse kameraad Thomas aldaar een stevige broodmaaltijd opgepeuzeld.Mijn excuses voor de adhoc berichtjes van de laatste paar dagen, dit alles hangt samen met de ingetreden vermoeidheid.In Cahors zal ik ze verder inkleuren en als de USB-kabel meewerkt illustreren met fotomateriaal. In de gite was er vanochtend al vroeg rumoer toen het Braziliaanse echtpaar al om 5.30 uur in de tassen rommelden. Ferry Mingelen was ook gevlogen, waarschijnlijk ter plaatse de zwartogige schapen hun politieke voorkeur uit te laten spreken.De Fransen waren er eveneens als de kippentbij. Kortom, 7.15 uur weggaan is laat.En terecht, want na 14.00 uur is doorlopen met 28 graden vrijwel gelijk aan zelfmoord. Na twee diarreetabletten, veel water en een goed ontbijt de ziekte overwonnen.Na Cajarc de hoogte ingegaan met massieve kalkwanden aan de Lot. Beneden de zoete geur van aardbeien die in het dal verbouwd worden.Later bood een man uit Stuttgart mij enkele aan bij een bron. De paden gingen al snel over de hoogvlakte door het bos met losse stenen, muurtjes met mos en schrikdraad.Het eerste dorp kwam pas na dik 4 uur lopen, daarvoor enkele boerengehuchten.Na 3 uur lopen kwam ik Thomas weer tegen die net als ik slijtage begon te vertonen.Aanvankelijk wilden we in Limogne ons kamp opslaan, maar daar waren alle gites complet. Toen alsnog de 25 km volgemaakt naar Varaire, een slopende 8 km maar gezellig.Thomas, van nabij München vertelde over zijn vroegere leven als architect.Ook over het huis Ranapunde en een man en vrouw die hij via een kookboek had opgespoord.Ook had hij in een klooster een opdracht van een zuster gekregen een oud huis op te knappen.In Varaire een oase van rust en een lieve gastvrouw. Momenteel heb ik een leren fauteuil en geniet van de kalmte.Morgen naar Cahors.

30

Temperatuur en afstand waren vandaag in evenwicht, 30 graden en 30km. Het was een vrijwel onmogelijke etappe.Om 6.20 uur van mijn matras gerold en samen met de rugbyteams naar het toiletgebouw gegaan.Christelle was nog volledig KO, dus ben ik met muizenstapjes vertrokken.Na Figeac ging het gelijk de hoogte in, het was al snel veel en veel te warm.

Tête à tête

Het is de hoofdmoot dezer dagen.Waar ontmoetingen met wandelmaatjes uit kunnen lopen op gesprekken, maffe fotosessies en etentjes.Gisteren met de oud-schooldirecteur Jean een crêpe d'Alsacienne gegeten en gepraat over tempeliers, Belgisch bier, de snor van de campingdame en pelgrimeren met tent.Vandaag was het niet anders, met mijn pelgrimsvrienden in Livinhac die nog aan het ontbijt moesten. Ik vertrok wederom omstreeks 7.45 uur gehuld in een verstikkende mist.Na een snelle korte stijging langs enkele huizen voerde het al snel naar uitgestrekte weilanden met akkers, vee rond grote hoeves.Ook de honden lieten weer van zich spreken.Na Montredon wilde een fiere zwarte reu met ontblote tanden mij de weg versperren, maar dat maakte ik hem onmogelijk door de go-go-gadget-wandelstokken. Daarna was het weer banjeren door de modder.

De groene meridiaan

Dit is geen extreme splintergroepering van Groenlinks, maar een lijn van groene gebieden van noord naar zuid.Ik loop door één ervan,namelijk Aveyron.In Conques tegen achten na een stevig ontbijt vertrokken.Vrijwel meteen na oversteek van de Doudou met de Fransman Olivier uit Valence meegelopen waarmee ik over het Israëlisch-Palestijns conflict sprak en we ook Ultreia (voorwaartsch!) neurieden. Ondertussen iets van 300m gestegen.In Noaillac ging ik alleen verder en zo is het eigenlijk gebleven.Het was een lange asfaltweg op hoogte met beneden het dal van de Lot.Bij Decazeville, een industriestad met steengroeve een jonge pelgrim uit de Dordogne ontmoet.Die analyseerde dat mijn Frans een zuidelijk Spaans accent heeft.Wellicht tref ik hem later.Daarna langs buitenwijken omhoog en met een modderpaadje naar beneden naar de Lot, naar Livinhac.Sinds lang sta ik weer op een camping: Beau Rivage.Ik kon mijn tentje overal kwijt en kan hier vanavond ook dineren. Ideaal voor de zondag.

Be-conques-keld

De professoren en hoogleraren Bosman, Ottenheym en Van Bueren kunnen de duim omhoog steken.Als er in Frankrijk een definitieve blauwdruk van een Middeleeuws klooster moet zijn is deze in Conques topfavoriet. Vanaf de heuvels is het goed zoeken de torenspitsen tussen Bomen.Architectonisch is de abdijkerk het schoolvoorbeeld van een pelgrimskerk met ambulatorium rond het hoofdaltaar. Aldaar zijn de relieken vanheiligen te bewonderen, in Conques is dat de cultus rond de Heilige Fides.'s Ochtends na opening van de accueil om 7.45 uur weg.Ik weet niet waarom, maar ben menig keer gestruikeld.In de steile afdaling slipte ik op een rots, viel op mijn rug en schuurde mijn elleboog.Gelukkig is Conques wat men noemt een pleisterplaats.Aldaar de eerste de beste toerist gevraagd een foto te maken met de kerktorens.Ik heb me vergaapt aan alle bouwkundige details zoals draagbalken in de kapconstructie, de doorkijkjes, de bloemen en klimop over de poortjes.Maar vooral de kerk met zijn bizarre timpaan is een must.Hierop staat het Laatste Oordeel afgebeeld, waarbij het lot van de verdoemden soms bijzonder geestig is weergeven.Zo zijn er een duivel en een haas die een stroper aan het spit roosteren.Nu lachwekkend,vroeger de reële angst voor het Vagevuur.Ik had gereserveerd in de abdij voor overnachting en de geprezen gastvrijheid overtrof andermaal mijn verwachtingen.Ik sliep in het dortoir en ontmoette zo de sympathieke Ier Alec die de Camino al had gelopen,maar graag terugkeerde voor een deel van de route.Een van de hospitaliers was de Nederlander Antoine, die met veel liefde en overgave de gasten hielp en toch ook nog tijd overhield voor een praatje.Hij deed dit al vier jaar en was bevriend met de Premonstratenzers.'s Avonds goed gegeten met pasta,salade Auvergnate en chocomousse.Later een avondmis voor de pelgrims waar we een muzikaal motto Ultreia leerden.Aansluitend was er een concert met magistraal orgelspel onder een verlicht triforium.Eerst zong een koor een requiem met daarna een charmante mezzosopraan.Wat een dag.

Lotsbestemming

Vandaag rees wederom de vraag: waarom in godesnaam? Het was een pesterige etappe die zonder neerslag aanzienlijk eenvoudiger zou zijn verlopen. Halverwege was ik bekaf en dat is mij afgelopen maand weinig overkomen. Door paadjes van amper 30cm een weg gesnoeid, balancerend tussen begaanbare pollen gras en modder. De weg voerde langs en over de hellingen van de rivier de Lot.Een rivier die voorlopig tot Cahors het landschap zal blijven dicteren.Vanochtend in Espalion om 7.30 uur verder de wijde wereld in getrokken.De eerste km gingen langs de D556 waarna het met haarspeldbochten snel de hoogte in ging.Zo reeg de weg zich een weg naar Estaing waar ik in het dorp ervoor schuilde onder een afdakje met waterbron. Estaing was een juweeltje,met vakwerkhuizen,een gotische brug en een burcht van de roemruchte gelijknamige familie.Heb daar koffie gedronken,Maurice even gezien en twee spelende honden.Hierna begon het lange aftakelen,met eerst drie kwartier asfalt en daarna een schier oneindige beklimming naar Fontaneilles.Het bleef plenzen dus de lunch werd tot het einde uitgesteld.Het laatste stuk met twee Fransen meegelopen,een olijk duo.In Golinhac om 15.00 uur na 28 km aangekomen. Watje dat ik ben gevraagd of ik met dit weer in de gite in plaats van de tent kon slapen, bang ziek te worden (Mexicaanse griepgevallen naar Compostella bekend?).Ze hebben hier een behaaglijk haardvuur in de hal.Na eerst in een verkeerde kamer gezeten te hebben,zit ik nu samen met twee Duitsers uit Dresden en Stuttgart op een kamer.Waarom naar Santiago?Omdat ik geloof dat ik het kan.Ik hoop mijn verjaardag: 14 juli.

Regenwoud

De oerwoudgeluiden moest ik erbij denken, maar vandaag ben ik door hagen en bospaden gelopen met meer variëteiten dan de gemiddelde botanische tuinmet wilde orchideeën, varens, klimop e.Ook aan regen was er geen gebrek waar onophoudelijk voor werd gezorgd.Vandaag weer vroeg ontbeten. Ik kreeg een volle beker warme melk.Ik sliep met twee oudere mannen op een kamer die giechelend grapjes met elkaar maakten (vandaag waren ze er ook.)Om 7 uur gelijk met poncho vertrokken.De eerste km zag ik geen hand voor ogen, omdat de wolken zich in het dal genesteld hadden.Een bijzonder vreemde ervaring, verwarrend, maar ook spannend.Na ongeveer 1,5 uur lopen zag ik dat de Aubrac inmiddels passé was en het door de rode aarde en stenen paden zwoegen was.Afdalen blijft een moeilijke discipline. Een mannetje uit de gite kwam mij haastig voorbijgelopen.Met zijn poncho en blote benen een soort gebochelde klokkenluider.In de laatste klim kwam ik hem weer bijna voorbij,maar dat wilde hij zichtbaar niet,want hij versnelde.In het dorpje St Comb in een cafeetje koffie besteld en op adem gekomen.Vanuit daar begon de route langs de Lot, die werkelijk formidabel snel stroomt.Het pad ging de hoogte in en naar een iconisch Mariabeeld torenend boven Espalion.Een plaats met een brug uit 1060,waar ik bijna uitgleed.Ooit zetelden hier de baronnen van Calmont,drommels!Daar kwam ik om half twee aan en kreeg vruchtensap van een wandelaar.De gite was dicht, en 5 min later begon het te hozen.Een half uur nadien,na een dwaling door de stad kwam heel synchroon het vrouwtje van de accueil.De gite beschikt gelukkig over een radiator om kleren te drogen,dus dat kwam mooi uit.Morgen als voorafje voor Conques naar Golinhac waar ik bij een camping gereserveerd heb.

Woensdag wasdag

En dat was zeker benodigd,want de modderspetters op mijn broek bereikten kniehoogte.Daarom was ik blij dat er vandaag een korte etappe op het programma stond naar Saint Gevry d'Aubrac van 17km.Om er zeker van te zijn dat ik de wasbakken kon gebruiken ben ik vandaag weer om 7 uur vertrokken met een restje Brinta als ontbijt.Gisteren in een restaurant aligot gegeten,wat gewoon puree met kaas is,maar overal hier als specialiteit wordt geserveerd.Ik was vermoeid,vooral door de Franse taal.Want hoezeer het ook evident is dat je buitenlander bent,toch ratelt men vaak genadeloos met telefonistenstem door.Daar zit de eenzaamheid.In elk geval vandaag over ruim 1300m geklommen.Het voerde over velden,de Aubracpas ,waar het soms zoeken was naar rood en wit,met af en toe wat Aubrac koeien.Veel kaalheid en zompige bodems wat lastiger loopt dan je denkt.Ook veel hekken geopend.In Aubrac bij de Engelse toren gegeten,een restant van een Engels offensief uit de 14e eeuw.Daarnaast staat een klooster dat sinds de 12e eeuw als hospitum diende voor pelgrims naar Compostela. In die hoedanigheid veel faam verworven.Na Aubrac kwam een afdaling in een rivierdal daar lag St Gevry waar ik 12 uur ter plaatse was.Ik slaap in de gite communaux wat verbluffend modern is met fijne bedden.Het is gekoppeld aan het office de tourisme,waar een jongedame me trakteerde op een stempel.Straks ravioli,morgen naar Espalion

Veldmaarschalk

Zo voel je je als je met zevenmijlslaarzen door de Aubrac wandelt.Ongelimiteerde weiden met talloze granietrotsen die willekeurig uit een blokkendoos zijn geschud.Daarnaast een tapijt van narcissen en paardenbloemen en violetkleurige bloemetjes.Ik passeerde en genoot met mijn metgezel van de dag, de Duitser Klaus uit Frankfurt van de machtige hoogvlakten.Vanochtend uit de Accueil om 7 uur vertrokken zonder tegenliggers.Eerst de A75 overgestoken en daarna door het bos.Daar kwam Klaus wanhopig uit een zijweggetje dat hij geen markeringen kon vinden.Iets wat hem eerder in de bergen bij Clermont Ferrand overkomen was en drie opties zonder oriëntatie 10km verderop.Hij bleek een ervaren pelgrim,reeds driemaal via de Camino Frances,de Camino del Norte en de Via de la Plata naar Santiago is gelopen.Hij vertelde me de tactieken van reserveren en het voorblijven van andere pelgrims.Excentriek met zorgvuldig getrimde grijze kabouterbaard. Ik kwam ook een zwijgzame Fransman tegen die liep op het betere campingduitser schoeisel,Crocs.Ondertussen veelvuldig gefotografeerd.De wind streelde bovendien het hoofd en de nek.Uiteindelijk om 14 uur de 28km afgelegd en gearriveerd in Nasbinals.De gite is een aanbouw van de locale school,eenvoudig,maar afdoende en goedkoop.Ik heb gelijk voor komende dagen gereserveerd,in het bijzonder Conques waar ik zaterdag in het klooster overnacht, een unicum op de route.Nu maar een plat du jour bestellen.

Offerande

Ik ben weliswaar van geen katholieke huize, via het Eimink heb ik meer dan voldoende kathegese meegekregen. Mede door de adventvieringen, de kerkdiensten met pastor van der Jagt in de Thaborkerk en de palmpasenoptochten in de Hasseler Es heb ik mij hier altijd mee verbonden gevoeld.Ook vandaag was weer zo'n dag,waar ik onderdak vond in de Accueil Chrétien van de parochie St Etienne van Aumont Aubrac.Betaling voor een overnachting verloopt via een offerande, een bijdrage aan de parochie.Hetzelfde zie je bij de collectebussen voor kaarsen in een kapel bijvoorbeeld.Hartverwarmend.Gisteren heerlijk gedineerd met Leo uit Savoy,"st" André, die 44 km ging lopen vandaag en Françoise plus vriendin.Het boerenleven is hier superbe.Vandaag als opmaat naar de Aubrac een kleine etappe gelopen naar Aumont-Aubrac van 18 km. Tijd het wat rustiger aan te doen en nader kennis te maken met mijn collegae op de route.Zo sprak ik weer met Anna-Marie, een Zwitserse vlakbij Zürich, over het lang alleen onderweg zijn en als jongere de Camino te lopen.Ze ontmoet morgen haar zus die een stukje meeloopt.Ook ontmoette ik een civiel ingenieur uit Clermont Ferrand,die grappenmakend een pelgrimstocht voor zijn buik maakte.Maar die toch armen uitstrekken de energie vond in het Kruis.Mijn langdurigste contact vandaag was echter met een hond, een mager wit scharminkel met bruine oren.Deze hond is na Les Estrets niet meer buiten beeld geweest, zag in elke pelgrim een potentieel baasje en snuffelde er op los in het bos.Het landschap wordt wat kaler met later deze week bergen.In Aumont Aubrac eerst geïnformeerd naar de camping die gesloten is, de gites waren vol, dus ik was aangewezen op de genade van de Kerk.Gelukkig was er net een dame aan het schoonmaken die mij kon helpen.Je moet dan wel met matje op de grond slapen, maar dat is aan mij besteed.In een soort lokaal van de zondagsschool met bordteksten als "En aidant ceux qui souffrent" slaap ik vannacht.Bij het eten nog even mijnheer pastoor ontmoet in de keuken.Het is net als voor Le Puy.

Ultreia

Het blijft een raadselachtig motto.Het heeft helaas niets met Utrecht te maken en betekent zoiets als 'heel ver'.Pelgrims en herbergiers strooien geregeld met de term.Het was vandaag best ver,zo'n 30km over de pas van de Margeride naar de gîte à la ferme,Le Rouget.Ik had al gereserveerd,maar ben toch vroeg vertrokken vanwege het grillige weer.Toen ik de herberg verliet was het nog behoorlijk stil. Onderweg ben ik tot 13 uur geen pelgrims tegen het lijf gelopen,wel veel boeren in overall en dames in bloemenschorten.Het eerste deel was vooral klimmen, maar met mooie bossen.en fikse granieten rotsen met daartussen madeliefjes en vergeetmenietjes.Veel gerust tussendoor om mijn vijand honger te bestrijden.De brie is helaas bedorven,morgen inkopen doen.In de wei een soort emo-paard gezien met afwisselend zwarte en blonde manen,maar bleef me droevig aanstaren.In Chanaleilles bij een picknicktafel werd er hevig gewenkt en mocht ik aan een grote tafel in een garage lunchen.De man had in NL de Keukenhof gezien.Het volgende traject was adembenemend,langs een berghelling en daarna dwars over een veld met stevige rukwinden.Uiteindelijk twee Françaises tegengekomen,van wie een zoon jazzgitaar aan het conservatorium in Utrecht studeerde.Samen naar een kapel van St Rochus gelopen,ooit gewijd aan Jacobus.Gesloten,maar een mannetje kwam met zijn Peugeotje aanrijden en bood ons toegang en een stempel aan.Daarna vooral afdalen naar Le Rouget.Aldaar de weg gevraagd en de gite even buiten het dorp gevonden op een eerste verdieping.De boer is hartelijk,Van Binsbergen qua uiterlijk en een gezelschap van Fransen.Er schijnt nog een Mexicaan te komen.Morgen rustig naar Aumont-Aubrac.

Sauguesdier

'Vrouwen en kinderen eerst',moet de grote boze wolf aka het beest van Gevaudan gedacht hebben toen hij een stuk of honderd mensen tussen 1764 en 1767 verslond in Saugues.Van dit horrorscenario is in 2001 de film Brotherhood of the Wolf gemaakt.Aanrader met allerhande speculatie over de species van het dier.In Saugues is een museum hier aan gewijd dat tot mijn teleurstelling gesloten was.Hoe dan ook, het was een indrukwekkende wandeldag.Vanochtend heerlijk ontwaakt om 6.45 uur met een Belg,een Canadees, een Japanner en twee Françaises in mijn kielzog.Prima ontbeten en ik zal Jean-Marc en Marie niet snel vergeten om hun gastvrijheid.Na vertrek liep ik al snel alleen, af en toe wat groepjes ingehaald en een praatje gemaakt.Na wat korte en langere pauzes kwam er op een gegeven moment niemand voorbij en moet ik misschien het tempo matigen.Ondertussen passeerde ik een vervallen toren in Rochegude en klom langs granieten reuzen,die als monolieten de wanden van de kloof langs de Alliers bekleedden.Het dorpje Escluzels had brievenbussen met cartoons,waaronder Timon en Pumbaa,Asterix en Obelix Opmerkelijk hoezeer de GR65 wordt uitgebuit,met aardig wat bars St Jacques en picnickplaatsen met horeca.In het dorp Rognac bij een kruis met rozen geluncht en kreeg gezelschap van twee honden met een bedelstaf.Ik hoefde maar een ahum te laten horen en ze stoven weg.Ik was al om 14.00 uur in het dal van Saugues, de herberg La Margeride is mega.Toch was ik de eerste bij de accueil waar ik met Le Monde wachtte op mn stempel.Ik deel nu een kamer met een Australiër,die toen hij na kennismaking werd weggeroepen,nog snel een 'Jawohl,mein Führer' doorgaf.Straks met de meute aan het repas.

Gaat heen en vermenigvuldig U

Een bijbelse uitspraak,maar met wrange bijsmaak voor de pelgrim.Vanochtend bij de zegening van de pelgrims in Le Puy stonden er vermoedelijk 50 personen aan de start, euforie of massahysterie?Ik ben er nog niet geheel uit en voel me wat verward tussen zoveel mensen.Enerzijds blij ervaringen met anderen te delen,anderzijds de angst 's avonds voor een volle herberg te staan.In die ratrace moet je niet terecht komen en moet je dicht bij jezelf blijven.Daarom wilde ik het liefst de eenzaamheid opzoeken en alles rustig in mij opnemen.Alleen heb ik de flamboyante rugzakjapanner Massa ontmoet,compleet met heuptasje en camera in de auberge de jeunesse die omdat hij alleen engels spreekt bij mij blijft kleven.De beste man uit Tokio heeft een hart van goud,dat staat vast.Een lachebek, dat ook, maar de eerste kilometers op gympen en een markante strohoed kon hij niet volgen,dus heb ik hem in La Roche de hand geschud en ben doorgelopen.Het landschap is hoog en ruig met muurtjes gesteente en af en toe naaldbossen.Onderweg veel Fransen uiteraard,maar ook een jonge Zwitserse die ook al 4 weken pelgrimerende is.Dus af en toe een praatje.In een café in Montbonnet waren er behalve een sexy serveerster een horde bikers.Uiteindelijk na een afdaling in St Privat d'Alliers terecht gekomen,waar ik overnacht in de Acceuil pelerins,een non-profit herberg gerund door de hartelijke familie Lucien.Met een wel heel relaxt bed.Straks met de familie tafelen.Ik kijk uit naar de dag van morgen over ruig terrein en de place of crime van le bête du Gevaudan.

Donnerwetter

Vanuit het niets bedekte een grijze deken de vallei van de Velay.Na al dat blauw spatte er zowaar het een en ander neerwaarts.Donderdag,mijn balansdag na drie weken Frankrijk.Allereerst zijn de meeste Fransen zeer behulpzaam,gastvrij en assertief - behalve dan de vrouw aan het loket van het postkantoor die mijn pogingen het warrige etiketje van de spullen terug naar NL gestresst te gade sloeg.Daarnaast uiterst georganiseerd:elk pietpeuterig dorpje heeft een Mairie, een WC public en eau potable.Ten derde klaag ik nooit over de kwaliteit van het voedsel en heb ik zowel kazen als wijnen ontdekt.Vanochtend ongeveer 3kg aan kookgerei opgestuurd.Vervolgens in een internetcafé een hoedje geschrokken van de telefoonrekening.Dat wordt drastisch inkorten.Ook tevergeefs geprobeerd de foto's per USB kabel te uploaden.Sorry,maar dat wordt waarschijnlijk pas in Figeac dat er multimedia beschikbaar is.De nieuwe clip Magnificent van U2 gezien,met ingepakte huizen a la Christo.Anyway,tijd om de kathedraal te bewonderen.Uniek in zijn bouwstijlen met meerkleurig zand- en vulkanisch gesteente,de achthoekige gewelven en een beeld van de zogenaamde Zwarte Madonna,die via Egypte hier is geïmporteerd,maar is een kopie want het origineel is tijdens de Revolutie in vlammen opgegaan.Ik heb me ingeschreven in het pelgrimsregister en van een non een stempel mogen ontvangen.Als laatste bezocht ik de Roche St Michel, als verlengde piek.Ik kwam vrijwel alleen boven en zag een evenwel primitief als pure geloofsbelijdenis in de architectuur.En ja,het fototoestel is dan je beste vriend.In de herberg heb ik geloof ik nu een Chinese kamergenoot en ben erg benieuwd die te ontmoeten.Het eindigt met een donderslag.

Le Puy en Velay

Klinkt als een adelijke titel en heeft ook zulke statige allure.Daarvoor moest ik wel 27km afleggen over de flanken langs de Loire met het renaissancekasteel Lavôute-sur-Loire en het chateau op de vulkaantop in Polignac,beide onderkomens van de ooit vooraanstaande gelijknamige familie.Om 7.30 uur de sleutel van de gite ingeleverd bij Les Rives sur Arzon. Ontbeten vlak buiten de stad op een boomstronk. Ik was na de laatste dagen toch wat vermoeid en had wat last van platvoeten. Het eerste deel ging door een dal met veel weilanden.Af en toe een boer met een veewagen of ingewikkeld landbouwwerktuig,die altijd te groeten of zwaaiden.De Loire is hier op zijn mooist en ik zie Lorrain of Corot al voor me, driftig achter een ezel.In één dorpje vriendschap met een hond gesloten die kwispelend een kilometertje meehuppelde.Bij Lavoute-sur-Loire heb je een archetype vampederkasteel.Op een rots met woeste rivier,spitse torens en donkere dennenwouden.De vulkanen waren echter nooit te ver weg,met grillige sculpturen.In Polignac brood met mousse du canard gegeten en in de vesting een colaatje besteld. Vanuit daar nog geen Le Puy zichtbaar.Daarvoor moest ik een heuvel op en zag het in al zijn glorie liggen:statue Notre Dame, een soort Vrijheidsbeeld,op een spitse rots downtown de St Michel d'Aighuilhe en natuurlijk de kathedraal. De straten buigen naar elkaar toe en omhelzen de passanten. Ik ging allereerst op weg naar het Bureau de Poste om daar een nieuwe regenhoes, zeep, jeugdherbergkaart, onderbroek en zonnebril in ontvangst te nemen, en niet te vergeten, de nieuwe ANWB gids voor de GR65 naar St Jean au Pied de Port. Daarna terug naar boven gelopen naar de Auberge de Jeunesse en ontmoette mijn Germaanse vrienden uit Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Drie fietsers. Eentje ervan had een gehorig lichaam, met gesnurk van een drachtige zeug en knetterscheten. Maar alledrie zeer vriendelijk, elk met mooie verhalen over de verinnerlijking van de tocht en de mooie dingen die nog gaan komen. Zoiets pept je onbewust goed op en na de rustdag morgen ben ik vastberaden de Pyreneen in iets meer dan een maand te bereiken. Voor iedereen die me tot dusverre online heeft gesteund heel veel dank en dan denk ik aan vader, moeder, Timme, Thijs (en andere beerisers), Teuni, Renee, Marcel en Dirk en Martin, waarvan de laatste een onvergetelijk verblijf in Australië gewenst.

Vooruit naar de horizon

De blik staat op oneindig en het hart zit op de juiste plek.Mentaal ben ik momenteel onvermurwbaar.Gisteravond wat gedold met de dames,die meer van de rosé dan de thee zijn.Ook van de Camembert en Bleu Auvergnie trouwens :-pHeb wat Barbed Lyre evergreens op de mondharmonica ten gehore gebracht,uiteraard daarna een sticker ter promotie aangeboden.De slijmballerige Marrokaan was van de keuken,er bleek een potige matron in charge.Uiteindelijk toch besloten alleen de randonée voort te zetten, omdat Alexandrine gister wat moeite had met het tempo en ze een andere dichtbijzijnde halteplaats uitkozen.Ik heb ze de Hollandse drietrapskus geleerd en ben om 8 uur de hort op gegaan.Een magnifieke etappe door de gorges van de Loire van 20,6km.Enkele nare confrontaties met honden,die niet achter hekken zitten.Er was een jonge dobermann die zelfs 150m na zijn huis volhield me achter mijn kuiten te schaduwen.Anderzijds wen je daar snel aan en gaat het vizier naar ruige ruïnes als die van Artais of de donjon van Roche-en-Reigner met de Loire diep in het dal gesleten.Ik kwam daar kleurrijke types tegen met opvallend veel gouden tanden.Voor pa is hier voortreffelijk kanowater,met kolkend schuim en keerwaters.Ik heb enkele verhuurders gespot.Tevens imposant waren vlakten met honderden brokstukken gesteenten,die teruggaan naar een geweldadig tijdperk toen het vulkanisme zijn hoogtijdagen vierde.Samen met de weelderige flora een ideaal vakantiegebied.Na een oud vrouwtje en haar kudde geschoren schapen te laten passeren kwam ik in Vorey-sur-Arzon.Daar de mairie gebeld voor de sleutel van de gite d'etape.Voor luttele euro's een geweldig onderkomen met wasmasjien en waspoeder.'s Avonds in een restaurant varkensrollade met wilde rijst en groenten gegeten,met côte du Rhône.Morgen de invasie van Le Puy.PS-de cheeseburger was culinair wat ik verwachtte,met een hoofdrol voor emulgators,smaakstoffen en conserveermiddelen.Apeteitelijk,dat wel,lekker met een blikje maïs.

In Frankrijk

Waar waren we ook alweer gebleven?In de ooit florissante stad Montbrison.Vanuit daar heb ik zaterdag 2 mei de hemel bestormd van 400m naar 1100m.Een lange sportieve etappe van 26km naar Chapelle-en-Lafaye, in de uitlopers van de Auvergne.Het was er één met enkele dorpjes en bij elk dorpje wat nieuws kopen.Dus eerst brood halen in St-Georges Hauteville,Orangina en pain du chocolat in Margarie-Chantagret en avondeten in St Jean Soleymieux.Een mooie etappe met bijvoorbeeld de kapel in Montsupt,met een 11e eeuws fresco.Daarnaast liep ik daar over resten van de oude Romeinse weg Via Bollena, die de Forez verbond met de weg naar het Iberisch schiereiland.Nu vooral losse keien als restant van het plaveisel.Niet veel mensen ontmoet, wel een echtpaar dat in het bos paddenstoelen plukte.Hun hond,een Welsh sheepdog was bang voor me en stoof van de weg af.Het laatste stuk ging door dichte wouden en gaat daar verder over de GR3.In Chapelle bij Mn Jolly de sleutel voor de gite gevraagd en daar prima geslapen.Op 3mei via Montarcher naar Merle-Leignecq gelopen,maar met de vorige etappe nog in de benen.Langs Estivareilles gelopen,een dorpje met een verleden,in het bijzonder 1944.Verder quadrijders en met pens geboren arbeiders in een Tabacshop.De benenwagen vloog niet uit de bocht en ik overnachtte op de Camping municipal aan een meer tussen de caravans.Ik wilde eten in het enige restaurant dat gesloten was,dus de noodmaaltijd nasi verschalkt.Na een ijzige nacht en weinig slaap om 7 uur vertrokken voor een monsteretappe naar Retournac aan de Loire.Dit betekende granieten rotsen bestijgen.Een groot dorp Valprivas had alle honden op straat lopen,lieve honden die de grond besnuffelden.Snel doorgelopen en in een immense klauterpartij met hemel en aarde gespeeld.In Sarlanges twee meiden midden 20 ontoet,Camille en Alexandrine van nabij Parijs en samen de laatste 6km gelopen.Gezellig over reizen en dergelijke gepraat.We delen een kamer in hotel L'Univers en aten couscous van onze Marokkaanse gastheer.Nog twee nachtjes naar Le Puy...

The Montbrison Kid

Er was eens een mandarijn (Mandrin) die in 1754-1755 met zijn bende belastingkantoren en staatskassen -ook van Montbrison- plunderde en dit om zich te verrijken door te doneren aan de anderen.Hij had zijn hoofdkwartier in de Chartreuse,Voltaire schreef over hem en verraad moest te pas komen hem op te pakken en te executeren.Waar hebben we dit eerder gehoord?Duh,Robin Hood.Toepasselijke sage voor 1 mei, dag van de arbeid.In Frankrijk grijpt men deze dag massaal om vrij te nemen.Dus alles uitgestorven en niets open.Ik vertrok om8.20uur van de Prieuré met een en al azurri.De tweelingzusjes waren eerder weg,die kwam ik later pas tegen.Het eerste deel was langs een heuvel door bossen met daarna tot Champdieu grote delen asfalt.Aldaar in de 11e eeuwse crypte de relieken aanschouwd van ...Een prachtige kerk,waar vroeger ook een pelgrimshospitaal zat.We kwamen nog een mannetje tegen bij zijn boerderij in arméepants,buik en sigaar,die laatst Duitse pelgrims gezien had.De honden waren imbeciel.Eentje blafte en bleef rondjes draaien,de ander was een jonkie die bleef dollen met mijn wandelstokken.In elk geval waren we tegen 2 uur in Montbrison.Een aantal interessante gebouwen zoals de woning van Mandrin,een Nôtre Dame,kapellen van Penitenten en pittoresque grachten,maar het was niet veel en soms ronduit verlepte buurten.In elk geval sta ik op de Camping Municipal zo'n 20min lopen van het centrum.Straks naar de pizzeria na mijn Loburg beder.Frankrijk op 1 mei,zucht.