Cisterciënzer in Montverdun

Ik ben pelgrim.Na vandaag lijdt dit geen twijfel.Na 20.5km van Pommiers-du-Forez ben ik door een tijdscapsule gestapt naar de prieuré in Montverdun,een oud klooster uit 1233 sereen gelegen op een basalten rots met uitzicht 360 graden over de Forez.De weg ging vandaag naar mijn mening teveel over asfalt,luiheid van de cartografen vermoedelijk,of ik had toch de GR3 moeten nemen. Af en toe vergezichten langs statige boerderijen, het 17e eeuwse kasteel Beauvoir,fraai,maar niet meer dan dat.Zelfs de honden hadden geen oog voor me en lagen languit in de zon op de drempels.Nee,de overnachting overtreft alles.Ik kwam daar om 14.00uur aan bij de poort met aan de linkerhand de kerk en de rechterhand de abdij.Door een zware deur naar een binnenplaats met houten galerij.Daar bij de accueuil aangemeld voor de gite de groupe en heb afgestempeld.Ik werd door een man rondgeleid en de dortoir had naast een schouw,massieve balken in het plafond armfauteuils als in Bommelstein.De kerk en kerkhof zijn erg gothic,duister met ijzeren klimopbegroeide kruizen.Ik heb helaas geen ruimte voor een kamerjas.Ik belde wat rond en vernam dat thuis een gek met een Suzuki Swift een aanslag op de koningin wilde plegen en dat dit vier slachtoffers had geëist.Wat een macabere gebeurtenis.Pijn van je vaderland draag je mee op reis.Om dit te verdringen waan ik me even als een kasteelheer uit de 13e eeuw.Ik was niet de enige.Na de Belgen eindelijk andere pelgrims:twee oude zussen uit Rennes die via Dijon,Beaune en Cluny waren aangelopen.Hun stempelkaart was fiks en ze hadden ook stempels van plaatsen waar ik geen stempels kon krijgen.We hebben samen gegeten en foto's gemaakt.Morgen tourist zijn in Montbrison.

Het is een nach

die je normaal alleen bij pelgrims ziet.Oftewel verdomd vroeg op stok en geen biertje gezien.Ik hoop dat jullie thuisblijvers veel jolijt hebben,in 't Pothuys,Kafé B.,Flater,waar dan ook,ik neem een nipje Jan de W.Vanochtend werd ik om 7.30uur gewekt door Pierre en mocht direct aanschuiven voor het petit dejeuner.Ik kreeg cereals,vers geperste jus d'orange en broodjes met frambozenjam van oma.Dochtertje Charlotte was nog steeds wat verlegen,maar kwam met een Barbie en speelgoedauto.Naege was zwanger en vertelde trots dat ze in september was uitgerekend.Pierre meldde dat Che-Bar gisteren in 0-0 was betwist.Ik moest weer op pad,maar met het gevoel dat ik dit knusse gezinnetje erg ga missen.Zo onbaatzuchtig,zo warm en gastvrij,dit kun je alleen als voorbeeld nemen.Ik vertrok naar Bully,wat letterlijk een pestkop was,want ik moest er 5min uithijgen.De weelderigheid van t landschap keert nu ook weer terug met de vertrouwde witte koeien (charolais vertelde Pierre me).Af en toe vergezichten tot ijzige bergtoppen.Enfin,zonder noemenswaardige incidenten kwam ik om 11uur in Dancé om te pauzeren.Het vervolg ging langs bossen en ik ontmoette een lieve zwerfhond.Naja,toen kwam ik na 18km in Pommiers,met een perfect Middeleeuws klooster als een paneel van de Gebroeders van Limburg.Het oudste deel 11e eeuws en verder uitgebreid in de 14e en 18e eeuw,wederom onder toeziend oog van Cluny.Op de camping wilde de gastvrouw me verleiden tot het nemen van een volledig ingerichte caravan.Maar weigerde,want mijn tent voldoet prima.Als diner had ik zuurkool en ham uit blik.Morgen gaat deze nomade naar Montarcher.Hang de vlag vast uit.

Achtertuintjespolitiek

Een veelzijdige etappe vandaag,maar ook door de Beverly Hills aan de Côte Roannaise.Compromissen door steegjes en langs schuttingen.Ik vertrok na een ontbijt met roerei en Nesquick om 8.00uur van de Bourg.Al direct werd ik daar geconfronteerd met de hellingen van het Central Massif en de panorama's naar Roanne.Het ging langs wijngaarden met ontkiemende wijnstokken,maar ook langs talloze huizen en maar liefst vier dorpjes in 20km.St-Andre,St-Alban-les-Eaux,Levigny.Bij vlagen langs fragmenten bos en schapen.Bij St-Jean-St-Maurice kreeg ik waar voor mijn geld met een spectaculaire burcht in een diepe kloof van de Loire.Aldaar bij de Mairie gevraagd naar een kampeerplek,dat kon bij een haven en zou daarheen kunnen na verwittigen van en afstempelen bij de boulangerie.Ik daarheen en ook wat voedsel halen.Descender bleef het best hangen,afdalen dus.Alleen kwam ik in een verkeerde inham terecht.Weer vragen.Ik moest 4km richting Bully lopen en na een huis was het te vinden.Nee dus.De wanhoop nam toe,maar er is altijd redding.Ik ontmoette Pierre en Naege,een jong koppel om de zoveelste keer de weg te vragen.Ze nodigden mij uit daar te eten en te overnachten.Dat heb ik geweten.Ze deden de was voor me,stelden hun douche tot mijn beschikking,gaven mij quiche,veldsla,camembert en wijn,vertelden over hun leven als politieman en juf,en veel voetbal(hij wist dat AZ kampioen van NL was).Ik voelde me als God in Frankrijk en zal zodanig morgen naar Pommiers en Forez verder gaan.

Slippery when wet

Is niet alleen de titel van de multiplatinumseller van Bon Jovi,maar ook het logische gevolg van hevige neerslag.Mathieu begeleide mij breed gebarend naar het pad,veel ça-va's naar dorpsgenoten toewerpend.Aldaar door modder en nat gras naar St-Romain-le-Motte.Bij een wegwijzer stond het volgende vermeld:Santiago 1750km.Dat is iets te ver vooruit kijken.Men heeft hier oog voor pelgrimeren,dus veel bonne routes,jakobsschelpen en zelfs een Chemin des Pélerins.Overigens kwam daar luid blaffend een Zkh Prins Bernhardhond toegesneld,zonder verstrekkende gevolgen.In het dorp op zoek naar ravitaillement bleef ik niet onopgemerkt.Woest enthousiast werd ik door een man in groen trainingspak binnen een café gedirigeerd.Ik kreeg een kop koffie.Daar moest ik verslag doen van mijn avonturen tot zover.De barvrouw maakte omdat er geen winkels geopend zijn een baguette met saucisse voor mij klaar.Een half uur later voor de overige 7km met handengeschud vertrokken.Ik heb nog ergens over een spoorweg geklauterd en zo ben ik zonder problemen in St-Haon-le-Chatel terechtgekomen.Een prachtig Middeleeuws stadje met stadsmuren en porfieren torens.In 1300 woonden hier 2000 mensen.Het is de hoofdstad van het kanton.Ik had al naar de gite gebeld en een vrouw nam mij mee erheen.Toen ik zei dat ik weinig voedsel meer gaf ze me bij haar huis wat groenten,yoghurt en brood mee.Het is luxe hier,met (af)wasmachine.Morgen verder door de Loirevallei.

Singin' in the Rain

Welk een heilsdruppels kwamen er vandaag neder:il pleut beaucoup de vents.Vanochtend al nat opgebroken en snel naar het toiletgebouwtje gebracht om in te pakken.De waterkraan bleek afgesloten,dus rantsoeneren.Ik vertrok om 9.00 uur uit de haven richting La Bennisson Dieu. Daar kilometers lang het jaagpad gevolgd.Niet om munitie te verkwisten,maar waar vroegah de trekschuiten met paard werden getrokken,zoals bij ons de Vecht.De poncho bleek wederom een vaste waarde,hij ging alleen af om de proviand aan te spreken.Dat had ik gelukkig voldoende, brood,boursin en saucisse.Bij het jaagpad twee mensen tegengekomen.Eerst een man met zijn hond,die iets had aan zijn achterpoot en daarom op wieltjes reed.Daarna een man in zijn auto die aan het vissen was met drie hengels op standaard,lui.Enfin,uiteindelijk het kanaal bij Teysonne overgestoken en naar LBD gelopen.Aldaar een abdijkerk naar prenten van Anton Pieck met put van vrouw Holle.Hier begint ook de Weg van Cluny,aangeduid met jakobsschelp.Nu nog 9 dagen lopen naar Le Puy en Velay.Mijn slaapplek is de gite d'etape in Noailly waar ik door Mathieu (noem hem Louis des Funes met grootse gebaren een grand tour kreeg.Een trotse Fransman.Hij visualiseerde alvast de volgende etappe:montrez,montrez,montrez.In elk geval was ik zeiknat en dolblij dat de verwarming het deed.Morgen naar Saint-Haon-le-Chatel.

Campagne de campagne

Het plattelandsleven is vaak geromantiseerd.Soms maakt het zijn status waar.Een bloedstollende etappe naar Marcigny.Ik vertrok vroeg uit mijn Mariakamer in Paray le Monial om 7.00 uur.De lucht had een magisch realistische dreiging en zo zou het ook vandaag blijven.Over het spoor door buitenwijken met veel bordjes "attention au chien".In vele soorten en maten,net als peuken rokende boeren.De eerste plaats was St Yan,op 8,5 km.Schijnt ook een vliegveld te hebben.Bij een kruising bijna verkeerd gelopen.Al snel begon het te regenen en kon de slakkenponcho uit de foudraal.Bij het gehucht Sélone kwamen er een herder en een Deense dog blaffend naderbij,maar voordat ik voorbij was gingen ze liggen.Imposant?Een zandweg volgend kwam ik bij het stroompje Arcone en moest daar tot op mijn kuiten doorheen.Ik raakte bij Conde echt de weg kwijt,maar werd goed geholpen door een lieve dame.Hier was de hondendichtheid het grootst.Snel naar Azny le Duc op 19.5km.Relatief rustig is daar een prachtige abdijkerk gesticht door de abt van Cluny in 1118.Er zijn daar fresco's in 1858 teruggevonden met afbeeldingen van St Jakob.Naar Marcigny liep ik finaal verkeerd,maar kon het tijdsverlies beperken door een kapel op de kaart.Het was toen al 16.30uur.In de stad bij het office du toerisme om een kampeerplek gevraagd.Dat was 6km verderop in een haventje bij Artaix.Snel wat gekocht en verder de Loire over.Daar over een jaagpad langs het kanaal de haven gevonden met sanitair en vers water.Er lag een boot met NL vlag,genaamd Gabber.Hele aardige mensen,ze waren vanuit Nl hierheen gevaren.Nadat ik de tent had opgezet kwamen ze een bordje chili brengen.Een warm einde na een kille natte dag.

Ja en amen

Religie intrigeert.Zulk collectief bewustzijn,het werkt aanstekelijk.De kapitalistische variant:wildgroei aan bijbelshops,congresseminaria,drie Mariabeeldjes voor de prijs van twee.Het kan allemaal in Paray le Monial,na Vezelay de tweede bedevaartsplaats.Ik hoefde vandaag slechts 13km te lopen om dit te bereiken.Het was sluipen langs de gehuchten als Vigny le Paray,met af en toe wat buitenhuizen van de rijken.De weg was vlak en de natuur lieflijk.Uiteindelijk voor het eerst in 170km over de snelweg,langs een renbaan naar het centrum.Daar veel bedrijvigheid op de markt.Al snel was ik bij de basiliek.Jasper!Ik hoor mijn naam,draai me om en ontmoet mijn Belgische vrienden.Wat een wonder.De basiliek is gebouwd in de 12e eeuw naar model van Cluny en mooi in zijn soberheid.Weliswaar een ambulatorium met apsiden,maar geen overdreven grote kapellen.Die waren elders in de stad.Marguerete-marie (Huybregts)Aloque kreeg eind 17e eeuw visioenen van het Heilige hart van Christus.Na heiligverklaring in 1864 is het snel gegaan.Ik moest er aan wennen,maar het had iets uitbundigs.De campings waren dicht en de hotels te duur.Tijd voor liefdadigheid.Ik ging eerst naar de Maison de Sacre Coeur.Complet.Die verwezen naar de Foyer de Sacre Coeur en heb daar uiteindelijk na afdingen een kamer gekregen.Ook hier religie:een sacrale polonaise in de tuin.Eten deed ik in het park,lekker in de zon.Morgen naar het Middeleeuwse Marcigny.

Barabas tijdmachine:21 en 22 april

Dit ontbrak nog.Dinsdag 21 april 2009.Voor het eerst sinds een week haperde mijn gestel van bed gelicht te worden.Het werd 6.25 uur,maar had de tas snel ingepakt en een laatste restje brood gebikt.Na de Mont Beuvray wordt het landschap licht glooiend,kortom:platteland.Dat betekent veel waakzame viervoeters vanaf nu.In elk geval was de hond bij de gite in Larochemillay uit zijn hum dat ik hem in zijn ochtendslaapje stoorde en liet dit luid grommend merken.Ik liep de rood-gele bewegwijzering van de Tour de Morvan naar Luzy.Veel langs boerderijen waar kippen en ganzen langs het pad scheerden.In de wei stonden hele families runderen met hun kroost mij aan te staren.Misschien kwam het door mijn El Toro shirt.Luzy na 12km was het grootste dorp tot nu toe,met ook de meeste auto's.Ik kocht alleen wat chocola bij de Petit Casino en lachte om de Super de Boer spritsen.Daarna met blauwe kaart 36 naar Issy L'eveque,mijn slaapplaats na 24km.Hierbij een lange weg gevolgd al vlechtende als in Wales.Maar met minder schapen en geen leistenen muurtjes.Op de route kwam ik een boer tegen die zijn kudde met zijn knechten naar de weide leidde.Hij wenste me een bonne route.Ook bijna geschept door een tractor met hooibaal en een paar ezels kwamen nieuwsgierig bij het hek grazen.In Issy L'eveque had ik enorm veel geluk.Er bleek een 12e eeuwse St. Jakobskerk te staan.en aanverwante parochianen runnen een kleine pelgrimsgite voor 6 personen -je moest ook 6 nummers draaien.Een oude dame,engelstalig bracht me naar de ultramoderne gite,aan het dorpsplein.Ik ben gelukkig.Woensdag 22 april 2009 Nadat God de wereld schiep rustte hij op de 7e dag.Ik overtrof hem met dag 8:).Toch werd ik om 7 uur wakker.Daarna geluierd en mijn kleren gewassen.Vervolgens boodschapjes gedaan bij Angelique.Ze gaf aan dat de camping bij Gueugnon gesloten was tot 1 mei.Dat wordt zoeken.Ook hopeloos gezocht naar de bakker.De dame Agnes haar sleutel teruggegeven en ja hoor...geen stuk is compleet zonder de Belgen.Ze kwamen langs voor een stempeltje.

Rumoer na rust

Donderdag 23 april 2009.De idylle van de Morvan is over.De mest en hooivorken hebben het straatbeeld overgenomen.Honden grommen met consumptie.Vanochtend om 7.30 vanuit Issy L'eveque vertrokken over lange stroken asfalt.Allesbehalve mijn favoriete ondergrond.Omdat het land vlakker was liep ik met 4km per uur naar Uxeau.Daar daalde de weg al snel,naar de Loire uitloper Arroux.Bij Vendesse barstte het gejank in volle borst los.Van jack russel tot cocker spaniel,als koor in een oneindig lied.De zon was mijn grootste fan.Door Gueugnon gelopen,een tamelijk lelijke industriestad met mooie kerk en markt.Aldaar geluncht in een parkje.Vervolgens praatje gemaakt met een ouwe man.Uiteindelijk 10km extra gelopen naar een slaapplaats.Met dat scheve wegdek sleet mijn bovenbeen af.In het dorp Rigny sur Arroux na 26km zocht ik een slaapplaats.Niemand wist er een behalve het hotel.Dat bleek gelukkig niet duur en plofte er neder.Na die inspanning kreeg ik het even te kwaad,soms eist het even zijn tol.'s avonds veel vlees en weinig legumes.Morgen naar bedevaartsoord Paray le Monial.

Rare jongens,die..

Rare jongens,die Belgen,kom ik ze alsof het niets is weer tegen naast de gite d'etape in Larochillemay in hun slaapbusje.Dat was later, eerder klepte ik met mijn NL landvoogden hoe het is als expatriot in de Morvan te leven.Ik vertrok laat om 9.00uur om de Mont Beuvray te bestijgen.In het kort was daar een oppidum,een enorm versterkt Gallisch kamp,hoofdstad der Eduenen.In 42 v. Chr. riepen de Gallische stammen Vercingetorix daar uit tot hun leider om tegen Ceasar ten strijde te trekken -met toverdrank.Op de plek waren vele archeologische opgravingen overhuifd door tenten.Het was zowel een handelscentrum als industriestad.Zouden ze de bard ook in een boom gekneveld hebben?Anyway,op de top van 810m kon je met geluk de Alpen en Lyon op 40km zien liggen.Van daaruit was er een lange afdaling van een uur naar Montvernot.Met de fysiek was vandaag gelukkig beter gesteld.Daar ging het bos over naar asfalt en tout droit naar Larochemillay,een dorpje gebouwd rond een 12eeeuws kasteel.Om 16.00uur kwam daar een frele dame bij de gite op het dorpsplein de accueil verzorgen en kreeg ik zowaar een eenpersoonskamer toegewezen.De andere gasten zijn luidruchtig,maar zaten ook vroeg aan het bier.'s Avonds de cuisine uitgetest,risotto met zeevruchten,helaas geen everzwijn.Dank trouwens Martin voor je mail!Overmorgen neem ik een rustdag en kom ik er zeker op terug.

Gluxvogel

Ambitie zit in het bloed en bloed kruipt waar het niet gaan kan.Ik wilde 31km lopen en twee bergen beklimmen.Gekkenwerk?Driewerf ja.Door een opspelende knie en een te oostwaartse markering was er veel tijd verloren.Ik ging om 7.00 uur op stap met weinig voedsel voor handen.Het ging gelijk de hoogte in met als piek de 901m hoge Le haut folain.Hier naartoe waren ruige met keien bezaaide paden,waarvan elk potentiele uitglijders.Van de hoogte was door de bossen weinig te zien.Wel zuilen van elfenbanken.Ik kwam onderweg een pendelende Belg en de motorcrossers weer tegen.Verder wat losse mountainbikers.Mijn knie deed mij vele extra pauzes inlassen.Uiteindelijk ingezwachteld met rekverband.Zo kwam ik stabiel in Glux aan de voet van de Mont Beuvray waar geen kip of gite te zien was.Gelukkig stond daar "Petit camping 2km".Ik volgde de asfaltweg en belde aan.Wat bleek:het was een Nederlandse camping.Zodoende was alles snel geregeld en kan ik me morgen onderdompelen in Gallo-Romeinse historie.

S-athez

Door het slijk gaan,het is me vandaag gelukt.De GR13 begon naar La Grosse in een halve rivierbedding,waar elke pas hevige suctie kreeg te verduren.Gelukkig stonden daar kristalheldere bosbeekjes tegenover.Ik vertrok die ochtend vanaf de camping om 7.30 uur.Na La Chaise ging het pad langs dicht dennenbos.Het tempo hield ik hoog voor een snelle aankomst.Daar was geen sprake van,de Vlamingen bleef ik eerder voor,maar ze zouden hoonlachend mij in Anost verwelkomen.Het werd een modderig labyrint met markeringen volgens Franse slag:kortom hopeloos verdwaald.Bij een kruising met een asfaltweg,gokte ik op rechts.Dat pakte wonderwel goed uit.Het pad ging in de vallei verder dalen van dik 700m naar 500m.Nieuw gezelschap waren daredevils op crossmotoren.In Anost waren wat winkels en eindelijk een PIN-automaat.Goedkoop middageten bij de pizzeria en op naar de gite d'etape in Athez.Dit was een opstapje naar de bergen,morgen gaat het de hoogte in.Moe kwam ik aan bij de gite.Fermer.De telefoonnummers gebeld,antwoordapparaat.Daarna naar een huis gelopen en gevraagd naar de sleutel.De eigenaresse zou om 19.00uur komen.Gelukkig was een jong stel ze voor.Het is alleraardigst met grenen barakken gevestigd in een oude school uit 1897 .Rust.

Lac des Settons

Weekend!En ook weer niet,gewandeld moest er worden,veel,toch nog bijna 20km.Toch ging het van een leien dakje.Na onze geschiedenisleraar Patrice vaarwel te hebben gezegd na twee dagen zwoegen pakte ik solo de PR naar de GR13 eindelijk in zuidelijke richting.Dit was wat je noemt industrieel bos met een kaalslag op de hellingen.De hoogte van gisteren luidde een afdaling in vandaag.Mooie Op Pad plaatjes waaronder een vliegvisser bij waterval Saut de Gouloux.Na een gehucht kwam ik ineens vier Vlamingen tegen waar ik de laatste km mee ben gereisd.Een van hen had een speciale rugtas om een hondje (ras Havanees,een mini-Samson zonder sigaar) te torsen.Hij mocht er af en toe uit om te dribbelen en de vervolgens de klitten uit zijn pootjes werden gehaald.Ze hadden heftige verhalen uit familiaire kring,geen hap-slik-weg kost.Bijzonder aardige mensen.Ik kwam aan bij Lac des Settons,een fiks stuwmeer van tijdens Napoleons III.Het is daar zeer touristisch,maar in dit seizoen stil.De camping ligt in Chevigny,met veel dartele roodborstjes en een Deen als eigenaar.Het diner bestond uit een blik chili con carne.Morgen gaat de karavaan naar Arthez.

Boné Auxerre

Daar was ik weer,vanaf een camping municipal in St Briesson.Om een lang verhaal kort te maken.Nadat ik eerder vanuit Waalre was vertrokken en naar Lommel liep vanaf Luyksgestel had mijn gps het begeven.Kort daarna besloot ik alsnog in Frankrijk te starten met de trein.Dus pakte ik de Thalys naar Parijs en de TER naar Vezelay.Kort daarvoor hoorde ik dat de moeder van Silvian was overleden,een vreselijke tragedie voor haar heb ik de volgende dag gebeden en een kaars opgestoken.Dat was in de basiliek Ste. Madeleine,met een prachtige ochtendmis:de laudes volgens de getijden.In de auberge ontmoette ik een Fransman,Patrice,met wie ik twee dagen zou gaan lopen over de GR13 richting Le Puy en Velay door de Morvan.Het terrein is zeer heuvelachtig,met veel water (le Cure) en dichte bossen met gehuchten waar geen kip woont (wel honden achter een hek).Anyway dit soort terrein kende ik nog niet en 28km naar de gite d'etape in Marigny sL'eglise was topzwaar.Het driegangenmenu deed wonderen wellicht dankzijde Rochefort kaas.Vandaag een kortere etappe van 20km,maar met een piek van 623m.Veel klimmen dus.De gite d'etape in st. Briesson was gesloten,dus wij wenden ons tot het locale cafe,de dame belde naar de maire en we kregen groen licht om op de camping te staan.Daar een blik ravioli leeggegeten met wat tomaat.Morgen ga ik naar Lac de Settons en loop ik weer alleen.

Hollandsch supplement

Zondag 29 maart 2009: "Per (J)Asperen ad astra"
Culemborg - Lindebos (29km)
De dag begon vroeg. In mijn van verwarming verstookte, maar derhalve riante gastenverblijf op SVR-camping de Hoge Kuil in Culemborg bliepte de wekker om 7.40 AM. Ik had zin in een broodje, maar het werd oploskoffie en Brinta, om daar alvast aan te wennen. Na die 29 km van gister was een waterkoker geen overbodige luxe en kon ik na een rugzakelijke herindeling spoedig vertrekken. De omschakeling naar zomertijd was mij ontschoten, dus na een handdruk van de boer en een blik op het nieuwboren puppynestje startte de klok om 10.35 uur. Het eerste traject voerde langs de uiterwaarde van de Lek langs het water door zompige rivierklei. Veel voorbijgangers, de locale forenzen-uitwaai-plek. Verder op de dijk werd het rustiger en raakte ik het pad kwijt (hoewel de Garmin correct navigeerde). Wat volgde was een lange mars over het asfalt, op hoogte. Daar was het een af en aan gesjees van zeepkisten die uit het vet gehaald waren. De lunchplek was een uitmuntend panorama op een viaduct over de A2. Na deze hindernis wisselde de vegetatie voor de fruitbomen in de Betuwe. Door lintdorpen als Acquoy en Asperen reeg zich het pad. Brrr, hagel.... Horeca was er bij fort Asperen, in een houten taveerne. De waard trakteerde bij elke cola op een imitatie-Merci. Hij deed ook aan drinken op rekening. Het lichaam hield stand, maar was toch gehavender dan gedacht. De GPS was wederom niet geheel correct ingevoerd, waardoor de etappe van 25km werd verlengd naar 30km. De laatste 5km was slepend, maar wel mooie delen door het riet over planken (Het 'laarzenpad'). Daarnaast overal bunkers van de Hollandsche Waterlinie, vervaarlijk gestekeld die gek genoeg vaak als dierenverblijf gerecycled waren.Halverwege midden op de dijk stond er pardoes een man achter me. Hij hield triomfantelijk mijn tent omhoog, die ongemerkt van mijn tas moet zijn gevallen. Opmerkelijk, want de beste man moet haviksogen gehad hebben mij waar te nemen. Engelen bestaan. Een hachelijk moment was er bij de laatste serie boerderijen: een boerderij met vier grommende rottweilers op een rij voor een laag hek. De fanatiekste had zijn poten erover, zenuwslopend. Uiteindelijk om 19.00 uur uitgeput arriveerde ik bij Camping 't Lindebos. Daar werd ik hartelijk verwelkomd en mocht slapen in de "slechtweervoorziening", wat eigenlijk de kinderboerderij was met aan weerszijden kippen. Wat een gastvrijheid voor één mailtje. Na de bami was het om 21.30 uur naar bed (naast de Pelgrim(R) verwarming).

Maandag 30 maart 2009 "Aalst Bommelerwaard vs Aalst Waalre"
Lindebos - Aalst (17km)
Een dozijn biologische wekkers kwelde mij om 4.00 uur 's ochtends. De kippenren was bij het ochtendgloren al volop in bedrijf. Ik ben gelukkig om 6.30 uur van bed gelicht, omdat om 8.00 uur een projectgroep verstandelijk beperkten de camping zou versterken. De familie Huttenhuis had mij uitgenodigd voor een kop koffie, wat uitliep op een inspirerend uur verhalen over de Gregoriaanse cantorij, Rome, de mentale mangeling van een pelgrim onderweg en de filosofie van de camping, terwijl ondertussen mijn lunch werd bereid. De campingbaas vertelde me dat hij een eerdere pelgrim een engeltje voor onderweg had meegegeven voor een latere terugkomst. Hier bedankte ik vriendelijk voor de eer, maar heb dit zeer motiverend ervaren. Ik zal wederkeren. Om 9.15 uur ging ik op pad met vers water in de camelbak naar Vuren voor inkopen bij de Spar. Vanuit daar was het nog een half uur lopen over de Waaldijk naar de veerpont naar Brakel.
Aldaar belde ik camping de Rietschoof in Aalst voor de volgende overnachting, een kleine 9km van daaruit. Bovendien was hier de eerste markering van het LAW Pelgrimspad. Wederom veel asfalt en ik voelde dikke blaren opkomen. Aalst doemde om 14.45 uur op. Nog geen NB, want een NH kerk, dus geen stempel. Bij het laatste stuk volgde een wave van blaffers langs de dijk. Op de camping tegenslagen: de toiletsleutel pastte niet en ik moest tot twee keer toe de beheerster in golfcar attenderen. De blaar op mijn rechtervoet had de omvang van een knikker en heb ik doorgeprikt. Op de koop toe begaf de brander het; de Coleman Fuel viel slecht te vergassen in de generator, druk op de pomp was slecht, de vlamregeling was waardeloos waardoor overmatige roetvorming. Het werd koude tomatensoep en Hoegaarden voor de troost. Welterusten.

Dinsdag 31 maart 2009 "Land van Maas en Waal"
Aalst-Drunen (23km)
De ochtend begon om 7.30, met rijp op 't gras. Bibberend de tent uit. De douche was een drama, een miezerig straaltje kokend heet water. Snel weg van dit caravankerkhof. Om 9.30 heb ik de sleutel ingeleverd en na ontbijt van Hartkeks en Fred&Ed snel mijn biezen gepakt. De koude was van tijdelijke duur, want binnen een uur gingen eerst het thermohemd en daarna het fleecevest uit. Al snel kwam ik bij de eerste pont over de Maas. Kleiner dan dit kan niet, gekker wel. Aan wal was een gedicht te lezen van A. Roland Holst en op het veer hing een plakaat met (jawel) de Veerpont van Drs P. Ik had geluk dat de veerman aan boord was en sprak hem mijn bewondering voor dit stukje poëzie uit. Langs kasteel Nederhemert was het 3km naar Heusden met het tweede en laatste veer, een heuse fortificatie grotendeels daterend uit de 16e eeuw. Binnen de kazematten vind je een tijdscapsule naar Swiebertje. Mooi was de "Sociëteit voor senioren" compleet met jeu de boulesbaan. Ik kocht er een worstenbroodje en vormde in ensemble met een appel mijn lunch. Buiten de stad voelde ik de pijntjes van dag 1 en 2, weliswaar beloopbare blaren, maar pijnlijke heup. Verbeten rustte ik uit bij een fietsknooppunt. Met de nodige wilskracht sleepte ik mij naar Elshout, waar ik aan de praat raakte met een tuinierende vrouw, die een camping op geringe afstand van de Loonsche en Drunensche duinen wist. In Drunen heb ik maaltijdsalade en mueslirepen gekocht en friet bij de snackbar gehaald. Nog een uur lopen langs de weg. Om 18.00 uur kwam ik aan bij camping de Schaapskooi, eigenaresse verwelkomde mij in het gangpad. Het alleraardigst terrein met mij als enige gast kreeg royaal avondzon en de tent stond al snel. De eigenaresse gaf me bij aanmelden een kijkje in de schaapskooi waar ik een lammetje mocht knuffelen (aah...). Met Grolsch goudblond viel al snel de avond in. Vanaf morgen is het nog iets meer dan twee dagen lopen naar Aalst-Waalre, ongeveer 50 km. Daar zal ik het weekend bij mijn ouders verblijven, de laatste voorbereidingen treffen (lees: brander oplappen) en definitief zuidwaarts trekken.

Woensdag 1 april "De IJzeren Man"
Drunen - Vught (9km)
Een stralende ochtend. Om 7.40 uur ging de wekker af en ik werd overgoten door een subliem IKB. Het inpakken gaat met de dag vlotter en om 9.40 was ik klaar de duinen in te trekken. Aldaar kwam ik twee dames tegen waarvan één oud-pelgrim, ik zou ze later de weg wijzen. De Loonsche en Drunensche Duinen ken ik vooral van Hugo van den Loonsche Duynen, de bokkenrijder van Villa Volta uit de Efteling. De route door het bos werd echter niet gemarkeerd door enig satanisch gildeteken. Dus fantaseerde ik al lopend hoe de bende zich in deze Sahara van het Noorden verschanste. Esthetisch een hoogtepunt in het NL parklandschap. Er was niemand, behalve een groep nordic walkers, je bent per definitie in Nederland. Al snel vond ik het pelgrimspad terug, via Drunen heb ik zeker een tiental kilometers afgesneden. Het pad was verrassend saai, op de rand van het bos, naast weilanden. Weinig zandbak gezien uiteindelijk. Op een driesprong met zes blaffende honden was ik ontnuchterend snel in de bewoonde wereld. Vijfhonderd meter later sloeg het noodlot toe. De pijn in mijn heup werd heviger en heviger en sloeg hard toe als een zweepslag. De 110 km was te ambitieus, de rugzak te zwaar, het tempo te hoog. Kortom, ik kon geen kant op. Ik trachtte verder te lopen, maar een voorbijganger adviseerde mij de wandeling te staken. Zwaar teleurgesteld wachtte ik een half uur, maar het mocht niet baten, de heup was overbelast. Niet Oisterwijk, maar Waalre vormde het eindstation van deel I. Het werd liften. Godzijdank binnen 40 minuten kreeg ik een lift van een bejaard echtpaar die in mij hun globetrottende zoon herkende. Hij was freelancer en maakte o.a. wandeltochten door India die hij als reisverslag op internet postte. Het echtpaar maakte een rijtour en boden zelfs aan mij voor de deur af te zetten. Aldaar een balans opgemaakt: een afspraak gemaakt met de fysiotherapeut op vrijdag, een reparatiekit voor de brander besteld via internet, de rugzak woog bijna 21(!) kg en moet terug naar ongeveer 15 kg. Het belooft een lang weekend te worden. Ik houd moed en het beeriser noodpakket is intact.